Η ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η διατήρηση της καλής υγείας του ατόμου ­ ψυχικής και σωματικής ­ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια και τον τρόπο που μεγάλωσε τα μέλη της! Με άλλα λόγια τα παιδιά μπορεί να γίνουν ως ενήλικες όχι μόνο ψυχικά ευάλωτες προσωπικότητες αλλά και να προσβληθούν ευκολότερα από σοβαρές ασθένειες, όπως ο καρκίνος ή γαστρεντερολογικές διαταραχές, λόγω μη αρμονικών σχέσεων που αναπτύσσονται στο οικογενειακό περιβάλλον!

Αυτό έδειξε έρευνα-διατριβή που πραγματοποιήθηκε στον τομέα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών από τη σχολική και κλινική ψυχολόγο κυρία Τσαμπίκα Μπαφίτη, με τίτλο «Διαπροσωπικές σχέσεις στην οικογένεια και ψυχοσωματική υγεία». Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν συνολικά 378 άτομα(εκ των οποίων το 44,2% άνδρες και το 55,8% γυναίκες) που επιλέχθηκαν με κριτήριο την κατάσταση της σωματικής υγείας τους και ταξινομήθηκαν σε τρεις ομάδες: α) σε υγιείς (192 άτομα), β) σε αυτούς που έπασχαν από χρόνιες γαστρεντερολογικές διαταραχές (83 άτομα) και γ) σε αυτούς που έπασχαν από κακοήθεις νεοπλασίες (103 άτομα). Οι συμμετέχοντες έκαναν εκ των υστέρων εκτίμηση της λειτουργίας της οικογένειας που μεγάλωσαν και αξιολόγησαν πώς αντιλαμβάνονται σήμερα την καθημερινότητά τους και τον εαυτό τους. Η έρευνα έδειξε ότι όσο περισσότερο κάποιος δηλώνει ότι υπήρχε συναισθηματική συνοχή στην οικογένειά του (π.χ. τα μέλη ευχαριστιόντουσαν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο μαζί τους, συζητούσαν τα προβλήματα και έβρισκαν από κοινού λύσεις, αισθάνονταν κοντά ο ένας στον άλλον) και όχι απομόνωση τόσο περισσότερο αισθάνεται στο παρόν ότι χειρίζεται αποτελεσματικά τα σημερινά καθημερινά προβλήματά του και παρουσιάζει λιγότερα συμπτώματα ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών.

Η ομάδα των υγιών παρουσιάζει σε μικρότερο βαθμό συμπτώματα σωματοποίησης-υποχονδρίας (εξάντληση, πονοκεφάλους, κρυάδες κ.ά.) και άγχους-αϋπνίας (ανησυχία, δυσκολία στον ύπνο, πίεση, νευρικότητα, υπερδιέγερση κ.ά.). Τέτοια συμπτώματα ψυχικής δυσλειτουργίας εμφανίζουν σε υψηλότερο βαθμό η ομάδα των γαστρεντερολογικών και των ογκολογικών ασθενών, οι οποίοι περιγράφουν την οικογένεια που μεγάλωσαν με εικόνες που δείχνουν συναισθηματική απομόνωση, ανταγωνισμό και απόρριψη από το οικογενειακό περιβάλλον (π.χ. τα μέλη της οικογένειας φοβούνταν να πουν αυτό που σκέφτονταν, ο καθένας έκανε του «κεφαλιού» του, δεν είχαν κοινές δραστηριότητες κ.ά.).
http://www.tovima.gr