AddThis Smart Layers

welcome

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Θεραπευτικές προσεγγίσεις στους ασθενείς με νόσο Αλτσχάϊμερ (Alzhaimer) απο το περιοδικό Υγεία και Οικολογία


Θεραπευτικές προσεγγίσεις στους ασθενείς με νόσο Αλτσχάϊμερ (Alzhaimer)
Θεραπευτικές προσεγγίσεις στους ασθενείς με νόσο Αλτσχάϊμερ (Alzhaimer) ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΦΟΥΤΣΙΤΖΗΣ
 Γενικότερα το αλουμίνιο εμποδίζει την εκφόρτιση
των ηλεκτρικών φορτίων ανάμεσα στους
προσυναπτικούς και μετασυναπτικούς
 υποδοχείς των νευρικών κυττάρων,
με συνέπεια να μειώνεται η νευρική
δραστηριότητα, ενώ λειτουργεί και
ως ανασταλτικός παράγοντας στην λειτουργία
ενζύμων στον εγκέφαλο (ΑΤΡase, εξοκινάση), τα οποία
είναι απαραίτητα για την παραγωγή κυτταρικής ενέργειας
 στις ενδοκυτταρικές χημικές αντιδράσεις.
    Επιπλέον, το αλουμίνιο μπορεί να εμποδίσει τα νευρικά κύτταρα να προσλάβουν
απαραίτητες γι’ αυτά χημικές ουσίες, όπως η ντοπαμίνη, η νοραδρεναλίνη και η
υδροξυτρυπταμίνη, ενώ η τοξίνωση με αλουμίνιο είναι δυνατόν να οδηγήσει σε άνοια
και απώλεια μνήμης, διανοητική σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Περιορίζει επίσης
την εντερική δραστηριότητα.
    Ωστόσο, η τοξικότητα από αλουμίνιο συσχετίζεται και με άλλες πρώιμες
 καταστάσεις, όπως ο μετεωρισμός, το φούσκωμα, οι κολικοί, η ξηροδερμία,
 οι πόνοι στα οστά, η πρόωρη οστεοπόρωση, οι έντονοι πονοκέφαλοι που
ανακουφίζονται μόνο με το φαγητό, η καούρα, η αποστροφή για το κρέας κλπ.,
 ο υποπαραθυρεοειδισμός, η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, η αναιμία,
 η νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια, η πορφυρία, οι νευρομυικές διαταραχές,
 η αιμόλυση, η ασθένεια Πάρκινσον, τα έλκη, οι πολφικές κοιλότητες στα
 δόντια κλπ., επίσης σχετίζονται, άμεσα ή έμμεσα, με τα υψηλά επίπεδα
αλουμινίου στο αίμα.
Σκοπός: Εκτιμάται ότι λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, ο αριθμός των ασθενών
 θα αυξηθεί ραγδαία τα επόμενα χρόνια, και θα εκτιναχθεί πάνω από 105
 εκατομμύρια μέχρι το 2050, γίνεται επιτακτική η ανάπτυξη μιας αποτελεσματικής
 θεραπείας ή συνδυασμό αθροιστικών ενεργειών προς αποκατάσταση της νευρονικής
 λειτουργίας. Ένας συνδυασμός ήδη εγκεκριμένων φαρμάκων για άλλες ασθένειες σε
 συνδυασμό με τις εφαρμογές της νανομηχανικής, ενδεικτική μέθοδος βιοκωδικοποίησης
εξοικονομεί χρόνο στην πρόληψη, διάγνωση και μελλοντική αποθεραπεία της νόσου.
Υλικό: Έγινε χρήση της έρευνας των επιστημόνων του Ινστιτούτου Νευρολογικών Ερευνών
 των ΗΠΑ. Η έρευνα της Δήμητρας Γεωργακοπούλου και των συνεργατών της στο Βορειοδυτικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία βασική αξιόπιστη
διαγνωστική μέθοδο προκειμένου να ανιχνεύονται ύποπτες αμυλοειδείς πρωτεΐνες
–στα υγρά του σώματος- πάνω από το φυσιολογικό σηματοδοτώντας την πρώιμη
ανίχνευση της νόσου Alzheimer.
Μέθοδος: Το etanercept δοκιμάστηκε σε 50 ασθενείς και σύμφωνα με τους
επιστήμονες το 90% από αυτούς παρουσιάζει σημαντική βελτίωση ακόμη και
λίγα λεπτά μετά την ένεση.
Αποτελέσματα: Η νέα θεραπεία που βασίζεται στο φάρμακο etanercept.
Το παρόν φάρμακο για αρκετά χρόνια χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση
της αρθρίτιδας. Μέρος των φαρμακευτικών του ιδιοτήτων είναι η βελτίωση της
επικοινωνίας των εγκεφαλικών κυττάρων με αποτελέσματα στην αποκατάσταση
των προκληθεισών βλαβών από την νόσο Αλτσχάϊμερ. Η ουσία αποδίδει καλύτερα
όταν ενίεται στον τράχηλο ώστε να δρα άμεσα στην εγκεφαλική περιοχή.
Παράλληλα ανιχνεύθηκαν οι αμυλοειδείς πρωτεΐνες ADDL, που ανιχνεύονται σε
αφύσικα υψηλές ποσότητες στον εγκέφαλο των πασχόντων από Αλτσχάιμερ.
Τα πρωτεϊνικά μόρια θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση αξιόπιστων
διαγνωστικών τεστ της ασθένειας σε ζώντες ασθενείς. Η δυνατότητα συλλογής
 των πρωτεϊνών (ADDL) από το εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ) είναι αποτρεπτική,
 αποκλειστικά και μόνο λόγο της μικρής δειγματοληψίας. Η βιοκωδικοποίηση
(biobarcode) προσδίδει το πλεονέκτημα της ευαισθησίας, συγκεκριμένα κάθε μόριο
ADDL ενώνεται από ζεύγος διαφορετικών αντισωμάτων. Το ένα αντίσωμα
προσκολλάται σε ένα μεγάλο μαγνητισμένο σωματίδιο, ενώ το άλλο προσκολλάται
 σε ένα νανοσωματίδιο χρυσού το οποίο είναι επικαλυμμένο με χιλιάδες έλικες DNA.
    Μόλις παγιδευθεί με αυτή την μέθοδο και καθιστά την πρωτεΐνη, μαγνητική κάθε
 ADDL μπορεί να μετακινηθεί σε ένα σημείο ενός δοκιμαστικού σωλήνα με τη βοήθεια
ενός μαγνητικού πεδίου. Κατόπιν, οι έλικες του DNA απελευθερώνονται χημικά από
 τον χρυσό και μετρώνται ώστε να διαπιστωθεί η συγκέντρωση της πρωτεΐνης ADDL.
Η ομάδα χρησιμοποίησε την εν λόγω τεχνική για να εντοπίσει τα μόρια ADDL
στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό 15 ασθενών που είχαν χάσει τη ζωή τους από την νόσο
 η οποία διαγνώστηκαν μετά τον θάνατό τους, και έκαναν το ίδιο σε αυτοψία για
μια ομάδα ατόμων παρόμοιας ηλικίας που είχαν πεθάνει αλλά όχι εξαιτίας της.
 Διαπιστώθηκε ότι το εγκεφαλονωτιαίο υγρό των ασθενών που έπασχαν από Alzheimer
 περιείχε πολύ περισσότερη ADDL σε σχέση με τη συγκέντρωση που παρατηρείται
 σε μη πάσχοντες.
Συμπεράσματα: Αν και αποδυκνείεται βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των
ασθενών ώστε αρκετοί επιστήμονες τονίζουν ότι ο αριθμός των ασθενών στους
οποίους έγιναν οι δοκιμές είναι μικρός ώστε να επιτρέψει να διεξαχθούν ασφαλή
συμπεράσματα. Το ενδιαφέρον όμως παραμένει αμείωτο για την συνέχιση των
προσπαθειών. Οι αναφορές έχουν αποδείξει την μελλοντική τεκμηριωμένη επιστημονική βάση.
 Παράλληλα η προσπάθεια για γρήγορο αξιόπιστο και έγκυρο διαγνωστικό έλεγχο εντοπίζεται
στην βιοκωδικοποίηση, τεχνική ιδιαιτέρως ευαίσθητη στην παρουσία και εντοπισμό των
 πρωτεϊνών. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: