ένας επίκαιρος στίχος

τα μεγάφωνα ανοιγμένα, τέρμα οι ενισχυτές, και τα χείλη μου ραμμένα με αόρατες κλωστές, πες μου μάνα τι να κάνω για να βγω απο τη σιωπή...ας με γένναγες ρουφιάνο δίχως πέτσα και ντροπή, μια ζωή πίσω απ τα φώτα, στη ντροπή στις προσβολές, τι μου φταίει? τράβα ρώτα και άμα μάθεις μου το λές ... Α.Πάνου