Γιορτές και ονειροπόλοι

Τα σημάδια του χτες, οι αφετηρίες του σήμερα.





Μέσα στον χαμό μιας γιορτής, μέσα στην μεγάλη πόλη που άλλοι αποφάσισαν να ζεις, αρχίζεις μάλλον και κάτι ψάχνεις, και κάτι που η μυρωδιά που σε έμαθαν να αντέχεις, σου λέει ότι πως δεν είναι για εσένα. Όλα τόσο γιορτινά και όλα μια αφορμή για χαρά, μα μέσα σου κάτι τσιμπάει κάτι πονάει και δεν μπορείς να το ξεχάσεις τόσο απλά…

Όλο και περισσότερο καταλαβαίνεις ότι οι γιορτές για εσένα δεν είναι παρά μια σημαδούρα για να θυμάσαι όσο έγιναν και από πάνω σου πέρασαν, ένα ορόσημο για να μην ξεχνάς τα χρόνια και τα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή σου και την γέρασαν, την πάλιωσαν και την γέμισαν με όλα αυτά που θέλεις να ξεχνάς και όλα σου τα θυμίζουν.

Τα καμπανάκια, τα φωτά, τα τραγούδια έχουν για εσένα δίκες τους συνδέσεις, δικά τους μηνύματα.. πιο προσωπικά … πέρα από τα συλλογικά και κάθε Χριστούγεννα ένα βιολογικό ρολόι μέσα σου αρχίζει και υπαγορεύει ένα παλιό παραμύθι χιλιοειπωμένο αλλά τόσο ζωντανό… το παραμύθι της ζωής σου…

Και εσύ παλεύεις να ξαναζήσεις την ιδία εποχή αλλιώς, να κάνεις την ανατροπή. Ελπίζεις στην αλλαγή και προσπαθείς να ξεχάσεις τα φαντάσματα του χθες και τις φωνές που άλλοτε ψιθυρίζουν και άλλοτε φωνάζουν. Φωνάζουν πως υπήρξες μονός, υπήρξες μακριά από αυτό που τώρα νοιώθεις σπίτι..

Μια μελωδία στο ραδιόφωνο έρχεται να πει ότι πάντα υπήρχε η ελπίδα και το φως ακόμα και στο σκοτάδι, τώρα καταλαβαίνεις ότι οι σημαδούρες των γιορτών μπορούν να γίνουν και αφετηρίες για μια καλύτερη ζωή που τα φαντάσματα του χτες δεν μπορούν να απλώσουν χέρι…

Υπάρχει κάπου μέσα σου η δύναμη που θα σε κάνει να γιορτάζεις τις γιορτές και να χαίρεσαι όταν οι άλλοι χαίρονται… και τότε αυτό για εσένα θα είναι το αλλιώς…το αλλιώς που θα χορτάσεις και μετά θα μάθεις να μην σου φτάνει γιατί έτσι γεννιούνται οι ονειροπόλοι…