Βλέπω γύρω μου
|
και απορώ..
θυμάμαι πως μεγάλωσα με την έννοια της κουραστικής απορίας. Έμαθα ότι όταν ρωτώ και αναρωτιέμαι μάλλον κουράζω και κουράζομαι. Είναι και αυτή μια δεξιότητα όπως οι τόσες άλλες που θα με κρατούσαν ασφαλή και σε καλά χέρια. Ποια χέρια άραγε, σίγουρα όχι τα δικά μου. Με τέχνη με έμαθαν να μην τα πιστεύω και να μην πιστεύω στην ανατροπή και στην αλλαγή. Τις περισσότερες φόρες οι άνθρωποι γύρω μου είχαν φωνή και την έπνιγαν. Θα ήταν μια ανακούφιση να περιστοιχίζομαι από άτομα χωρίς φωνή και ιδέες.
Τότε… θα έλεγα είναι και αυτό μια πραγματικότητα αποδέξου την. Αλλά πόσα στρεβλά πράγματα να βλέπω για ίσια… Έχουμε μπερδέψει τις δυνατότητες με τις αντοχές και προχώρημα απλά αφήνοντας πίσω μας νεκρούς μα δεν τους θάβουμε. Καρμπόν και θαμμένα είναι μόνο τα όνειρα μας που μας προσκαλούν σε νέες μάχες γιατί η χαρά από τις παλιές δεν κράτησε.
Το μόνο που παρακαλάμε και για το όποιο διψάμε είναι κάτι να γίνει να ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε ότι έχουμε μνήμη. Θα μπορούσαμε ακόμα και θυσίες να κάνουμε στο ναό της λήθης ή μήπως κάνουμε… δεν θυμάμαι... Να μην ρωτώ λοιπόν, να μην θυμάμαι, να μην ενοχλώ και ποιος να είμαι… ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ!!!
Τότε… θα έλεγα είναι και αυτό μια πραγματικότητα αποδέξου την. Αλλά πόσα στρεβλά πράγματα να βλέπω για ίσια… Έχουμε μπερδέψει τις δυνατότητες με τις αντοχές και προχώρημα απλά αφήνοντας πίσω μας νεκρούς μα δεν τους θάβουμε. Καρμπόν και θαμμένα είναι μόνο τα όνειρα μας που μας προσκαλούν σε νέες μάχες γιατί η χαρά από τις παλιές δεν κράτησε.
Το μόνο που παρακαλάμε και για το όποιο διψάμε είναι κάτι να γίνει να ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε ότι έχουμε μνήμη. Θα μπορούσαμε ακόμα και θυσίες να κάνουμε στο ναό της λήθης ή μήπως κάνουμε… δεν θυμάμαι... Να μην ρωτώ λοιπόν, να μην θυμάμαι, να μην ενοχλώ και ποιος να είμαι… ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου