Φορέας γνώσης
Share this
Twitter
Myspace
Digg
Yahoo
Googlize this
Facebook
Wikio
...το βίωμα του Aids
Μια λέξη και μια έννοια ταυτόσημη με την σιωπή, και την διάκριση...είναι σαν το AIDS να έχει τον ρατσισμό κάπου καλά κρυμμένο μέσα του ή απλά σαν να ενεργοποιεί τους δικούς μας μηχανισμούς που μας καθησυχάζουν ότι είμαστε καλά και τυχεροί.
Πόσο καλά και τυχερός μπορεί να είναι κανείς όταν κλείνεται στην απομόνωση για να βάλει τους οροθετικούς στην φυλακή. Όταν προσπαθεί να προστατεύει τον εαυτό του από τον φόβο του. Να μην αντέχει το διαφορετικό, το δύσκολο , το ξένο και να μένει θεατής. Μήπως τελικά κινδυνεύουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και είμαστε φορείς του μικρόβιου της ακινησίας... και το δυναμικό που όλοι έχουμε να μένουμε ανοιχτοί, το δυναμικό του να μπορούμε να υπάρχουμε ανάμεσα στους άλλους… μάλλον μένει εκτός.
Μένω εκτός ...και τότε κινδυνεύω... όσο πιο ξένο αισθάνομαι τον φίλο μου, τον γείτονα ακόμα και τον ξένο που η διάφορα μας είναι η σύσταση του αίματος μας, τόσο στερώ τον εαυτό μου από τον πλούτο που έχει να μου δώσει η ψυχή του.
Είναι κατάκτηση ενός ανθρώπου να μπορεί να έρθει στην θέση κάποιου άλλου, χωρίς να χρειάζεται ούτε να κλείνει τα μάτια για να μην βλέπει ότι είναι δίπλα του, ούτε να χρειάζεται να νοσήσει ο ίδιος για να καταλάβει. Μια λεπτή ισορροπία που προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Προστασία σημαίνει να ξέρω , αλλά τι σημαίνει να ξέρω... μήπως το να διαβάσω μια λίστα μα πράγματα που πρέπει να κάνω για να μην κολλήσω? Προστασία σημαίνει να βιώσω και να ζήσω ότι η ζωή μου αξίζει να έχει ποιότητα, και αυτό να είναι σύνθημα ζωής. Να μην κάνει εξαιρέσεις και να είναι μια πρόταση που να μην έχει μονό πρώτο πρόσωπο, να έχει και δεύτερο και τρίτο. Όταν δεν βιώσω, με το να αποδεχτώ τον άνθρωπο που είναι φορέας, τότε μάλλον θα βρεθώ στην θέση του με τον εαυτό μου ή κάποιο κλώνο του κριτή. Ίσως τότε σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να είχα καταλάβει πως έχω την δύναμη να διακρίνω και όχι να κάνω διακρίσεις.
Αυτό βεβαία που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο ισχύει και σε κοινωνικό. Ενώ εμείς λοιπόν σαν κοινωνίες κρύβουμε καλά με φάρμακα ακριβά τα συμπτώματα των ασθενών και των φορέων μας, αφήνουμε να πεθαίνουν ανεξέλεγκτα άλλοι φτωχότεροι λαοί. Λαοί που εμείς δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν. Γιατί άραγε όμως ενώ πασχίζουμε να νικήσουμε τον ιό και όταν τελικά νικάμε κάποιες μάχες τότε τις κρατάμε για εμάς και δεν τις μοιραζόμαστε με όσους τις έχουν ανάγκη. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά από το να μοιραστούμε το δώρο της υγείας με όλους.
Λέω όχι στο AIDS σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου από τον ιό όχι από τους ανθρώπους, λέω όχι σημαίνει ότι μπαίνω σε διάλογο με την ασθένεια και την αρνούμαι, δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, δεν αρνούμαι τα συναισθήματα που μου προκαλεί αρνούμαι να γίνω μέσο για να εξαπλωθεί μέσα μου και έξω μου και να μου τα πάρει όλα.
Τέλος όσο και δύσκολο και αν ακούγεται θα είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάσουμε την πραγματικότητα χωρίς ταμπέλες, να ακούσουμε την εμπειρία των οροθετικών. Αυτοί είναι και τόσα πολλά αλλά εκτός από αυτό και θα έχουν να μας πουν τόσα άλλα μαζί με αυτό. Ας θυμόμαστε πως όταν εστιάζουμε σε ένα μονό, τότε ποτέ δεν ξέρουμε το όλο.
Πόσο καλά και τυχερός μπορεί να είναι κανείς όταν κλείνεται στην απομόνωση για να βάλει τους οροθετικούς στην φυλακή. Όταν προσπαθεί να προστατεύει τον εαυτό του από τον φόβο του. Να μην αντέχει το διαφορετικό, το δύσκολο , το ξένο και να μένει θεατής. Μήπως τελικά κινδυνεύουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό και είμαστε φορείς του μικρόβιου της ακινησίας... και το δυναμικό που όλοι έχουμε να μένουμε ανοιχτοί, το δυναμικό του να μπορούμε να υπάρχουμε ανάμεσα στους άλλους… μάλλον μένει εκτός.
Μένω εκτός ...και τότε κινδυνεύω... όσο πιο ξένο αισθάνομαι τον φίλο μου, τον γείτονα ακόμα και τον ξένο που η διάφορα μας είναι η σύσταση του αίματος μας, τόσο στερώ τον εαυτό μου από τον πλούτο που έχει να μου δώσει η ψυχή του.
Είναι κατάκτηση ενός ανθρώπου να μπορεί να έρθει στην θέση κάποιου άλλου, χωρίς να χρειάζεται ούτε να κλείνει τα μάτια για να μην βλέπει ότι είναι δίπλα του, ούτε να χρειάζεται να νοσήσει ο ίδιος για να καταλάβει. Μια λεπτή ισορροπία που προστατεύει εμάς και τους γύρω μας. Προστασία σημαίνει να ξέρω , αλλά τι σημαίνει να ξέρω... μήπως το να διαβάσω μια λίστα μα πράγματα που πρέπει να κάνω για να μην κολλήσω? Προστασία σημαίνει να βιώσω και να ζήσω ότι η ζωή μου αξίζει να έχει ποιότητα, και αυτό να είναι σύνθημα ζωής. Να μην κάνει εξαιρέσεις και να είναι μια πρόταση που να μην έχει μονό πρώτο πρόσωπο, να έχει και δεύτερο και τρίτο. Όταν δεν βιώσω, με το να αποδεχτώ τον άνθρωπο που είναι φορέας, τότε μάλλον θα βρεθώ στην θέση του με τον εαυτό μου ή κάποιο κλώνο του κριτή. Ίσως τότε σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να είχα καταλάβει πως έχω την δύναμη να διακρίνω και όχι να κάνω διακρίσεις.
Αυτό βεβαία που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο ισχύει και σε κοινωνικό. Ενώ εμείς λοιπόν σαν κοινωνίες κρύβουμε καλά με φάρμακα ακριβά τα συμπτώματα των ασθενών και των φορέων μας, αφήνουμε να πεθαίνουν ανεξέλεγκτα άλλοι φτωχότεροι λαοί. Λαοί που εμείς δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχουν. Γιατί άραγε όμως ενώ πασχίζουμε να νικήσουμε τον ιό και όταν τελικά νικάμε κάποιες μάχες τότε τις κρατάμε για εμάς και δεν τις μοιραζόμαστε με όσους τις έχουν ανάγκη. Ποια είναι αυτή η δύναμη που μας κρατά από το να μοιραστούμε το δώρο της υγείας με όλους.
Λέω όχι στο AIDS σημαίνει προστατεύω τον εαυτό μου από τον ιό όχι από τους ανθρώπους, λέω όχι σημαίνει ότι μπαίνω σε διάλογο με την ασθένεια και την αρνούμαι, δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, δεν αρνούμαι τα συναισθήματα που μου προκαλεί αρνούμαι να γίνω μέσο για να εξαπλωθεί μέσα μου και έξω μου και να μου τα πάρει όλα.
Τέλος όσο και δύσκολο και αν ακούγεται θα είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάσουμε την πραγματικότητα χωρίς ταμπέλες, να ακούσουμε την εμπειρία των οροθετικών. Αυτοί είναι και τόσα πολλά αλλά εκτός από αυτό και θα έχουν να μας πουν τόσα άλλα μαζί με αυτό. Ας θυμόμαστε πως όταν εστιάζουμε σε ένα μονό, τότε ποτέ δεν ξέρουμε το όλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου