AddThis Smart Layers

welcome

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΛΙΒΑΤΟΝ -ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΗΛΙΒΑΤΟΝ -ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ



Κείμενα: Γεωργία Τσάκωνα, Χριστίνα Σιδηροπούλου
Σύμβουλος παιδικών βιβλίων: Χριστίνα Σιδηροπούλου, Δρ. Παιδικής Λογοτεχνίας

Σημείωση: Από τους επτά τίτλους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα, ο ένας πραγματεύεται το πιο ανησυχητικό σύγχρονο οικολογικό πρόβλημα (την υπερθέρμανση του πλανήτη), ενώ οι υπόλοιποι έξι έχουν ως επί το πλείστον θεματολογία σχετική με τον ψυχικό κόσμο των παιδιών, τη διαχείριση των συναισθημάτων τους, την ετερότητα και τη συμφιλίωση με το διαφορετικό.

Στα κείμενα που ακολουθούν, περιέχονται αναλυτικά στοιχεία και πληροφορίες για το περιεχόμενο -σε ορισμένες περιπτώσεις και πραγματολογικά στοιχεία- και για την εικονογράφηση, που πιστεύουμε ότι δίνουν την δυνατότητα πολύπλευρης αξιοποίησης των βιβλίων από τον εκπαιδευτικό. Τα βιβλία Η αρπαγή της κότας, Ο Μεγάλος Θυμός και το Ροζ Ελεφαντάκι αποτέλεσαν αντικείμενο διδασκαλίας -πριν ακόμη προχωρήσει η έκδοσή τους στα ελληνικά- στο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Κρήτης και δοκιμάστηκαν επιτυχώς στην τάξη τόσο σε νηπιαγωγεία όσο και σε πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου.
*****
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΛΥΚΟΣ
Η μοναχική ζωή του Μεγάλου Λύκου αλλάζει όταν έρχεται ο Μικρός Λύκος.
Θα είναι εύκολο να δεχτεί έναν άλλο λύκο, έστω και τόσο μικρό;

Κείμενο: Nadine Brun-Cosme
Εικονογράφηση: Olivier Tallec
Μετάφραση: Γεωργία Τσάκωνα
Σελίδες: 32 (24x30 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-08-4
Τιμή: 13,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: Από 4 ετών

Λέξεις κλειδιά: Η αξία τού να μοιράζεσαι, μοναξιά, αγάπη, συντροφικότητα.

Θέμα: Από πολύ παλιά, ο Μεγάλος Λύκος ζει ολομόναχος πάνω στον λόφο, κάτω από ένα δέντρο που είναι μόνο δικό του. Μια μέρα, έρχεται ξαφνικά από μακριά ο Μικρός Λύκος και εγκαθίσταται κάτω από το ίδιο δέντρο. Ο Μεγάλος Λύκος ενοχλείται και αναστατώνεται. Θα περάσουν μια ημέρα και μια νύχτα μαζί χωρίς να αλλάξουν κουβέντα. Την επόμενη, ο Μικρός Λύκος θα φύγει πάλι ξαφνικά και ο Μεγάλος Λύκος θα μείνει πάλι ολομόναχος. Αλλά τότε…

Περιεχόμενο: Η ιστορία αφηγείται τη συγκινητική αλλαγή του κεντρικού ήρωα μέσα από το ίδιο το βίωμά του. Εκτυλίσσεται αργά και αποτυπώνει με ειλικρίνεια και τρυφερότητα τις διακυμάνσεις των συναισθημάτων του και τις αλλαγές της συμπεριφοράς του, που απορρέουν από τη βαθιά -έστω και ανομολόγητη- ανάγκη όλων των πλασμάτων να μην είναι μόνα τους, να παίρνουν και να δίνουν αγάπη.

Στην αρχή, ο Μεγάλος Λύκος νοιώθει να απειλείται από την ξαφνική άφιξη του Μικρού Λύκου και την εγκατάστασή του στον «λόφο του», παρά το γεγονός ότι ο Μικρός Λύκος είναι πολύ μικρότερός του σωματικά και φαίνεται εντελώς ακίνδυνος. Η ανασφάλεια και ο φόβος τον κάνουν ανταγωνιστικό, η αυτοπεποίθησή του κλονίζεται, νιώθει να διακυβεύονται τα κεκτημένα του, να αλλάζουν οι συνήθειές του, προβάλλει αντιστάσεις. Ωστόσο, η αναγκαστική συνύπαρξή τους κάτω από το ίδιο δέντρο τον κάνει να τον παρατηρήσει προσεκτικά και να γνωρίσει έτσι καλύτερα τον «άλλο», τον «ξένο» που «εισβάλλει» στη ζωή του. Σταδιακά, ο Μεγάλος Λύκος αλλάζει από την παρουσία τού Μικρού Λύκου και αισθάνεται πρωτόγνωρα συναισθήματα: γλυκαίνει, ανακαλύπτει τη σημασία της συντροφικότητας, γίνεται τρυφερός μαζί του, στοργικός, τον φροντίζει, αρχίζει να νοιάζεται και για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτόν του.

Όταν ο Μικρός Λύκος εξαφανίζεται όσο ξαφνικά είχε έρθει, ο Μεγάλος Λύκος ανακαλύπτει και άλλα πρωτόγνωρα συναισθήματα: τον πόνο από την απουσία, την αγωνία της προσμονής, την καρτερία, την ελπίδα του γυρισμού που γεννά η ανάγκη για συντροφιά, επικοινωνία και αγάπη (που δίνει αξία και νόημα σε όλα). Έτσι, όσο προσμένει και εύχεται την επιστροφή του Μικρού Λύκου (η οποία πραγματοποιείται τελικά), κάνει βήματα προς τον «άλλο», τον μέχρι τότε «ξένο». Ο μονόλογός του είναι αποκαλυπτικός: τώρα πια είναι έτοιμος να παραχωρήσει στον Μικρό Λύκο όσα μέχρι τότε θεωρούσε αποκλειστικά προνόμιά του. Αρκεί εκείνος να γύριζε πίσω!

Εικονογράφηση: Πλούσια σε συναισθήματα, με χιουμοριστικές ανατροπές των γνωστών στερεοτύπων (ο Μεγάλος Λύκος τρέφεται με φρούτα, κάνει γυμναστική πάνω στα δέντρα και πηγαίνει περίπατο στο δάσος αντί για κυνήγι, ο Μικρός Λύκος έχει χρώμα μπλε).
______________________
(…) Από την αρχή του σημειώματος αυτού πρέπει να πω πως το παρόν συνιστά ένα λαμπρό βιβλίο και πως μπορεί να οπλίσει τον αναγνώστη με απρόσμενα θερμά αισθήματα μαζί με την ικανοποίηση και την πληρότητα που προσφέρει η γνωριμία με ένα έργο άρτιας ποιότητας και έκφρασης. Προσωπικώς όταν τυχαίνει, όχι πολύ συχνά βέβαια, να διαβάσω βιβλία όπως «Ο Μεγάλος Λύκος και ο Μικρός Λύκος», αισθάνομαι υποχρεωμένη να το γνωστοποιήσω μέσω της στήλης αυτής για να τα χαρούν όσο το δυνατόν περισσότεροι αναγνώστες. Έτσι διαβάζοντας το ωραίο αυτό βιβλίο, θα κατανοήσουν πώς έγινε και δύο άγνωστα πλάσματα, δίχως πολλά λόγια, δίχως εκφράσεις ηχηρές, θήτευσαν στην αθέατη, μα από αιώνες πανίσχυρη, σχολή της αγάπης. Που τα αντάμειψε με τα ακριβά της δώρα. Πλάσματα προερχόμενα από διαφορετικούς κόσμους. Όσον αφορά την εικονογράφηση, είναι απλώς εξαίσια. Οι φιγούρες των δύο ωραίων ζώων είναι εκπληκτικές. Τα δέντρα, η φύση, η νύχτα, τα στάχυα, το φως, το χιόνι, η γη, έρημη ή ολάνθιστη, οι ματιές των λύκων, όλα λαμπρά.

Ελένη Σαραντίτη, Μια ιστορία αγάπης. "Ελευθεροτυπία"/Βιβλιοθήκη, τχ. 526, 31.10.2008
*****

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ
Ο Μάριος είναι πολύ θυμωμένος κι όλα του φταίνε.
Ώσπου νοιώθει μέσα του κάτι να φουντώνει, να φουντώνει…

Κείμενο - Εικονογράφηση: Mireille d’Allance’
Μετάφραση: Χριστίνα Σιδηροπούλου
Σελίδες: 28 (21x26 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-07-7
Τιμή: 13,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: Από 4 ετών

Λέξεις κλειδιά: Διαχείριση του παιδικού θυμού.
Θέμα: Ο μικρός Μάριος επιστρέφει σπίτι του μετά από μια άσχημη μέρα. Είναι πολύ θυμωμένος και ξεσπάει σε ό,τι και όποιον βρει μπροστά του. Ο πατέρας του τον στέλνει στο δωμάτιό του μέχρι να ηρεμήσει. Εκεί, ο Μάριος βιώνει ο ίδιος τον θυμό του (που παίρνει τη μορφή ενός τέρατος που ξεχύνεται με ορμή από μέσα του) και αφού τον …αντιμετωπίσει, γαληνεμένος πια, επιστρέφει στο σαλόνι.

Περιεχόμενο: Πολύ ευρηματικά, η συγγραφέας και εικονογράφος απεικονίζει τον θυμό τού παιδιού ως ένα κόκκινο τέρας που βγαίνει από μέσα του και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του. Η απεικόνιση του θυμού ως ξεχωριστής οντότητας απενοχοποιεί τον ήρωα (και κατ’ επέκταση το παιδί αναγνώστη) από τα «κατορθώματα» του θυμού του, χωρίς όμως να αποσιωπά τη σχέση αίτιου-αιτιατού μεταξύ τους, όπως υποδηλώνει και η εικονογράφηση με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο.

Με την εμφάνιση του κόκκινου τέρατος, η απεικόνιση του Μάριου είναι πλέον διττή: και μέσα από το τέρας που ο ίδιος «γέννησε» και με το παρουσιαστικό του μικρού αγοριού. Στη δεύτερη περίπτωση, παρατηρεί το τέρας στο καταστροφικό του έργο και συνομιλεί μαζί του, ουσιαστικά δηλαδή παρατηρεί και συνομιλεί με τον εαυτόν του. Μπορεί να λεχθεί ότι ο διάλογος μεταξύ των δύο Μάριων ισοδυναμεί με εσωτερικό μονόλογο που παίρνει τη μορφή «Μάριος εναντίον Μάριου». Κι ενώ φαινομενικά το κόκκινο τέρας δρα ανεξέλεγκτα, η δράση του δεν είναι εντελώς αυτόνομη: όταν το παιδί κρίνει ότι οι πράξεις του …θυμού του ξεπερνούν πλέον τα όρια και δημιουργούν προβλήματα (άρα βλέπει και τι προκαλεί ο ίδιος στους άλλους όταν εκφράζει τον θυμό του), έχει (ή βρίσκει) τη δύναμη να τον εξουδετερώσει. Αξίζει να σημειωθεί εδώ η συμβολική σημασία που έχει το κουτί με τα παιχνίδια του. Ο Μάριος, ενώ αρχικά φαίνεται να απολαμβάνει τον χαμό που γίνεται, αρχίζει να αποστασιοποιείται από το θυμωμένο alter ego του και να αντιδρά, όταν εκείνο καταστρέφει τα αγαπημένα του παιχνίδια, επιτίθεται δηλαδή σε κάτι πολύτιμο για κάθε παιδί.

Η συγγραφέας δεν αναφέρει και δεν αναζητά τα αίτια του θυμού του παιδιού, ούτε το ενοχοποιεί. Χωρίς ηθικοπλαστική διάθεση, αναγνωρίζει απλώς τον θυμό ως μια φυσιολογική συναισθηματική κατάσταση, δυσάρεστη και σε αυτόν που τον βιώνει και σε αυτόν που τον υφίσταται. Εστιάζει μόνο στη διαχείρισή του (έλεγχος του θυμού ή/και έκφρασή του με αποδεκτό τρόπο), υπογραμμίζοντας την ανάγκη να υπάρχουν όρια για να έχουμε αυτοεκτίμηση και να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους άλλους γύρω μας.

Πολύ σημαντικός είναι ο ρόλος του πατέρα, ο οποίος υιοθετεί μια έξυπνη, παιδαγωγική στάση που επιτρέπει στον Μάριο να εκφράσει και να διαχειριστεί τον θυμό του και να ωριμάσει συναισθηματικά. Χωρίς ενοχοποιητικά σχόλια, ηθικολογίες ή τάση υπερπροστατευτισμού αποδέχεται τη συναισθηματική κατάσταση του γιου του -όπως θα αποδεχόταν και εκείνη ενός ενήλικα, αποδέχεται δηλαδή ότι και τα παιδιά θυμώνουν- και το μόνο που του ζητάει είναι να μην την εκδηλώνει σε βάρος άλλων.

Τέλος, η ιστορία του Μεγάλου θυμού απηχεί νεωτερικές αντιλήψεις σχετικά με την παιδική ηλικία και την οικογένεια (π.χ. μονογονεϊκή οικογένεια, απουσία μητέρας), και τις σχέσεις παιδιών-ενηλίκων.

Εικονογράφηση: Οι εικόνες υπερτερούν του κειμένου και ουσιαστικά η αφήγηση γίνεται κυρίως με την εικονογράφηση. Η επιλογή του κόκκινου χρώματος για το τέρας προφανώς δεν είναι τυχαία ενώ για την εικονογραφική απόδοση του θυμού του Μάριου χρησιμοποιούνται και άλλοι κώδικες τόσο ηχητικοί (Κρακ!, Ζβιιν!) όσο και οπτικοί (π.χ. η τροχιά που διαγράφουν τα παπούτσια του που εκσφενδονίζει οργισμένος, τα διάφορα αντικείμενα στο δωμάτιο που βρίσκονται στον αέρα, κ.λπ.). Την ένταση του θυμού του δηλώνει επίσης η κλιμακούμενη μεγέθυνση των γραμμάτων του ήχου που κάνει το τέρας όταν βγαίνει από μέσα του. Πολύ επιτυχημένη είναι και η απεικόνιση των σταδιακών αλλαγών των συναισθημάτων τόσο του ήρωα όσο και του κόκκινου τέρατος (σε συνδυασμό με το μέγεθος του καθενός και την αναλογία μεταξύ τους στις αντίστοιχες φάσεις συναισθηματικής φόρτισης/αποφόρτισης).
________________
(…) Ένα πρωτότυπο βιβλίο με λίγες και μικρές προτάσεις σε κάθε σελίδα, που υποστηρίζουν απόλυτα την παραστατική και γεμάτη χρώμα εικονογράφηση. Το λιτό κείμενο και οι παράξενες λεξούλες για διάφορους ήχους και συναισθήματα θα δώσουν έναυσμα στη νηπιαγωγό και τα παιδιά να ασχοληθούν με γλωσσικές δραστηριότητες και παιχνίδια ακουστικής και οπτικής διάκρισης. Ταυτόχρονα, τα παιδιά, μέσα από τις εικόνες, θα μιλήσουν για τα συναισθήματα του μικρού ήρωα και κατ’ επέκταση για τα δικά τους. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να γίνει μια πολύ δημιουργική συζήτηση για τους λόγους που θυμώνει κάθε άνθρωπος αλλά και για τον τρόπο που διαχειρίζεται τον θυμό του.

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ, τεύχος 66, 2008.

*****

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΡΟΖ ΕΛΕΦΑΝΤΑΚΙ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΘΛΙΨΗ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ
Ο Μπένο χάνει τον καλύτερό του φίλο. Δεν μπορεί να το ξεπεράσει, όσο κι αν προσπαθεί.
Η κουκουβάγια Εύρηκα θα του δώσει 3 σοφές συμβουλές…

Κείμενο: Monika Weitze
Εικονογράφηση: Eric Battut
Μετάφραση: Απόστολος Μίνος
Σελίδες: 28 (21x26 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-06-0
Τιμή: 13,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: Από 4 ετών

Λέξεις κλειδιά: Αποχωρισμός αγαπημένου προσώπου, διαχείριση του πόνου και της
θλίψης, αυτενέργεια του ήρωα.

Θέμα: Ο Μπένο, το ροζ ελεφαντάκι, πέφτει σε μεγάλη θλίψη όταν ο καλύτερός του φίλος, ο Φρέντυ, φεύγει με την οικογένειά του για να ζήσουν αλλού. Όταν ο πόνος του γίνεται πια αβάσταχτος και οι συμβουλές των ενήλικων ελεφάντων στην αγέλη δεν φέρνουν αποτέλεσμα, πηγαίνει να ζητήσει τη βοήθεια της σοφής κουκουβάγιας Εύρηκα.

Περιεχόμενο: Ήρωες της ιστορίας είναι οι δύο φίλοι. Ο Φρέντυ, αν και απών, είναι «παρών» σε όλες σχεδόν τις σελίδες μέσω της αναφοράς του αφηγητή ή των υπολοίπων ηρώων σε αυτόν. Ο κεντρικός ήρωας, ο Μπένο, είναι ένας δυναμικός (μη στατικός) χαρακτήρας που καταφέρνει να αλλάξει την οδυνηρή συναισθηματική του κατάσταση αυτενεργώντας. Ο χειρισμός και η λύση των προβλημάτων του γίνονται από τον ίδιο, με την απόφασή του πρώτα να πάει να βρει την κουκουβάγια -που ζει στο δάσος και συμβουλεύει μόνο τα ζώα που ζητούν τη βοήθειά της- και στη συνέχεια να ακολουθήσει τις συμβουλές της. Τόσο η απόφαση όσο και η αυτενέργεια του Μπένο συμβολίζονται καθαρά μέσα από το ταξίδι των «τριών ημερών και επτά ωρών» που πρέπει να κάνει για να συναντήσει την κουκουβάγια, και το δάσος που πρέπει να διασχίσει, το οποίο συμβολίζει και εδώ, όπως και στα κλασικά παραμύθια, το πέρασμα/τη μετάβαση στην ενηλικίωση.

Η κουκουβάγια συμβολίζει τη σοφία, τη γνώση αλλά και την εμπειρία της ζωής. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις και ότι τα προβλήματα δεν λύνονται αν εμείς οι ίδιοι δεν θελήσουμε και δεν προσπαθήσουμε να τα ξεπεράσουμε. Γι’ αυτό του δίνει τρεις συμβουλές: να κλάψει, να βρει κάποιον να μοιραστεί τον πόνο του και να κάνει μια θέση για τον φίλο του στην καρδιά του. Του προτείνει δηλαδή μια επώδυνη, συνεχή και μακρά διαδικασία αυτοδιαχείρισης των συναισθημάτων του (να τα βιώσει, να τα εκφράσει και να τα αποδεχτεί). Διαφοροποιείται έτσι από τον κύκλο των ενηλίκων που περιστοιχίζουν τον Μπένο, οι οποίοι, αυθόρμητα και με προστατευτική διάθεση απέναντί του, του δίνουν διάφορες καλοπροαίρετες συμβουλές, πλην όμως άστοχες αφού δεν είναι οι κατάλληλες για να απαλύνουν τη θλίψη του.

Η ιστορία έχει αίσιο τέλος, καθώς το ελεφαντάκι ξαναβρίσκει τη χαρά του. Ωστόσο, δεν γίνεται πλήρης επάνοδος στην αρχική κατάσταση, αφού ο αποχωρισμός από τον φίλο του συνεχίζει να υφίσταται, χωρίς όμως να είναι πια οδυνηρός. Η εξέλιξη αυτή βοηθά το παιδί να κατανοήσει και να αποδεχτεί ότι στη ζωή τα προβλήματα δεν είναι πάντα αναστρέψιμα όπως δεν είναι και αξεπέραστα. Η λύπη και ο πόνος -όσο μεγάλα και να είναι- μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Εικονογράφηση: Η εικονογράφηση δεν λειτουργεί μόνο παραστατικά αλλά αφηγείται ταυτόχρονα με το λόγο την ιστορία: αποτυπώνει τα κυριότερα γεγονότα και αναδεικνύει το συναίσθημα (χαρά, θλίψη, πόνος, συμπόνια) με «κοντινά πλάνα». Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, που υποδηλώνει και τη σημασία της, είναι ο χώρος που καταλαμβάνει. Ο εικονογράφος χρησιμοποιεί 1,5 σελίδες για κάθε στιγμιότυπο, «σπάζοντας» ταυτοχρόνως τη σύμβαση «σελίδα και εικόνα».

*****
ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ ΜΟΥ
Το χρυσόψαρό μου κι εγώ είμαστε φίλοι.
Για μένα, δεν υπάρχει καλύτερος στον κόσμο.

Ιστορία - Εικονογράφηση: Barroux
Μετάφραση: Γεωργία Τσάκωνα
Σελίδες: 32 (21 x21 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-10-7
Τιμή: 12,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: 3-7 ετών

Λέξεις κλειδιά: Παιδική φιλία, αυτογνωσία, κατοικίδια ζώα, χιούμορ.

Θέμα: Ένα μικρό παιδί περιγράφει με τρυφερότητα και χαριτωμένα παραδείγματα τις αρετές και τα ελαττώματα του καλύτερού του φίλου, που είναι ένα χρυσόψαρο.

Περιεχόμενο: Ήρωας του βιβλίου, όπως δηλώνει ο τίτλος, είναι ένα χρυσόψαρο αλλά πρωταγωνιστής είναι ο αφηγητής, που δεν είναι άλλος από τον κάτοχό του, δηλαδή το ίδιο το παιδί. Το χρυσόψαρο γίνεται η αφορμή και το όχημα για να ανακαλύψει και να αποκαλύψει τον δικό του συναισθηματικό κόσμο.

Το βιβλίο δεν έχει την κλασική δομή μιας ιστορίας με αρχή-μέση-τέλος. Περιλαμβάνει μια απαρίθμηση διαφόρων ιδιοτήτων και συμπεριφορών -πραγματικών και φανταστικών- που το παιδί αποδίδει στο χρυσόψαρό του. Ο τρόπος που μιλάει μαρτυρά τα αισθήματά του για τον αγαπημένο του φίλο: τον νοιάζεται, τον φροντίζει, τον θαυμάζει, ξέρει τις συνήθειές του, τις ιδιοτροπίες του, αποδέχεται τα θετικά και τα αρνητικά του.

Το βιβλίο αποτελεί έναν ύμνο στην παιδική φιλία και τονίζει τη σημασία της για την ομαλή συναισθηματική ωρίμανση των παιδιών. Δείχνει ότι η φιλία αποτελεί για το παιδί ένα καταφύγιο, ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που του δίνει αίσθημα ασφάλειας, θαυμασμό, πίστη στον εαυτόν του και αγάπη ενώ παράλληλα το βοηθά να μάθει να δημιουργεί στη ζωή του θέση για άλλους ανθρώπους και να συνυπάρχει μαζί τους.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, αποτελεί ένα βιβλίο αυτογνωσίας. Το παιδί προβάλλει στο χρυσόψαρο ιδιότητες που έχει το ίδιο. Περιγράφοντας τον χαρακτήρα και τις αντιδράσεις του χρυσόψαρου, λεκτικοποιεί τα δικά του συναισθήματα, αποκτά αυτογνωσία (γιατί όσα διαβάζει του είναι οικεία), αυτοσυστήνεται. Είναι σαν να λέει: «Το χρυσόψαρό μου είμαι εγώ» και ζητά να το γνωρίσουμε καλύτερα.

Κείμενο και εικόνες αλληλοσυμπληρώνονται έξυπνα. Η απλή δομή και οι απλές προτάσεις κάνουν το βιβλίο πρώτης τάξεως ανάγνωσμα για τα παιδιά αυτής της ομάδας ηλικιών. Τα παροτρύνει να εκφραστούν, να μιλήσουν τόσο για τον αγαπημένο τους φίλο (να περιγράψουν τη σχέση τους, να εξηγήσουν τη σημασία του στη ζωή τους) όσο και για τον εαυτό τους (τι τους αρέσει ή δεν τους αρέσει, τι θέλουν, τι φοβούνται). Μπορούν ακόμα να μιλήσουν για πραγματικά κατοικίδια ζώα (είτε έχουν είτε θα ήθελαν να έχουν), γεγονός που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για μια πρώτη αναφορά τόσο στη ζωοφιλία όσο και στην κακοποίηση των ζώων (που αποτελεί ένα οξύ πρόβλημα την Ελλάδα).

Εικονογράφηση: Ευρηματική, με πολύ έντονα χρώματα σε τολμηρούς συνδυασμούς, προσφέρεται για μια πρώτη συζήτηση στις ηλικίες αυτές για το ρόλο των χρωμάτων στη ζωή μας και -εμμέσως- για τη σημασία της αισθητικής.

Ο εικονογράφος χρησιμοποιεί στις περισσότερες σελίδες το ίδιο μοτίβο: τη γυάλα με το χρυσόψαρο τοποθετημένη επάνω σε μια επιφάνεια. Το μόνο που αλλάζει (ανάλογα με το κείμενο), όπως και εκεί που δεν υπάρχει η γυάλα, είναι η απεικόνιση του χρυσόψαρου. Έτσι, η προσοχή του αναγνώστη εστιάζεται πάντα στον ήρωα παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα πολύ μικρό στοιχείο της συνολικής εικόνας.

Η επανάληψη της γυάλας δεν κουράζει γιατί την τοποθετεί κάθε φορά σε διαφορετικό φόντο, το χρώμα του οποίου μάλιστα είναι συναφές με ό,τι συμβαίνει στον ήρωα: ροζ όταν είναι ερωτευμένος, κίτρινο-ώχρα στις διακοπές (ηλιοφάνεια, άμμος), μπλε–γκρι-μαύρο όταν βλέπει εφιάλτες (φόβος, ανασφάλεια), κόκκινο όταν θυμώνει, κ.λπ. Η γυάλα είναι πάντα στις αποχρώσεις του μπλε και συμβολίζει το σπίτι του, δηλαδή ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του ήρωα, τη στιγμή που ο έξω κόσμος μεταβάλλεται διαρκώς.

Τέλος, γίνεται μια εισαγωγή στην προοπτική του χώρου με απλά σχήματα, εύκολα αντιληπτά από παιδιά 3 ετών: μια οριζόντια γραμμή διαχωρίζει την οριζόντια επιφάνεια πάνω στην οποία είναι τοποθετημένη η γυάλα (π.χ. ένα τραπέζι ή ένα γραφείο), που έχει διαφορετικό χρώμα κάθε φορά, από την κάθετη επιφάνεια που υπάρχει πίσω από αυτήν (π.χ. ένας τοίχος).
___________________
(…) Πολύ μιλά για το χρυσόψαρό του το παιδί. Μα στο βάθος ανακαλύπτει και αποκαλύπτει τον εαυτό του. Τους φόβους και τις χαρές του, τις περιέργειες και τις μικρές ή μεγάλες επιτυχίες του. Ένα μικρό, καλαίσθητο βιβλίο αυτογνωσίας. Το χρυσόψαρο είναι η προβολή της ψυχής του παιδιού.

Ελένη Σαραντίτη, Το χρυσόψαρό μου, "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη", τχ. 582, 11.12.2009

*****

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ
Μια ιστορία χωρίς λόγια
Δύο «αιώνιοι» εχθροί ανατρέπουν όσα ξέρουμε για τη σχέση τους.
Όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε…
Ιστορία - Εικονογράφηση: Beatrice Rodriguez
Σελίδες: 26 (25 x 15,5 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-09-1
Τιμή: 11,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: Από 3 ετών

Λέξεις κλειδιά: Υπέρβαση στερεοτύπων, συμφιλίωση με το διαφορετικό, η δύναμη της αγάπης, το δικαίωμα της επιλογής.

Θέμα: Μέσα στο δάσος ζει μια παρέα ζώων: μια αρκούδα, ένας λαγός, ένας κόκορας, κότες και κοτοπουλάκια. Ένα πρωί μια αλεπού αρπάζει μια από τις κότες! Οι τρεις φίλοι της τρέχουν πίσω τους για να την σώσουν. Μετά από αρκετή καταδίωξη, τελικά τους φτάνουν αλλά τότε διαπιστώνουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς νόμιζαν...

Περιεχόμενο: Κύριο γνώρισμα του βιβλίου είναι οι ανατροπές. Η ιστορία δεν έχει καθόλου κείμενο και η αφήγηση γίνεται μόνο με την εικονογράφηση. Ήδη από το εξώφυλλο ο αναγνώστης γνωρίζει και τον δράστη και την υπόθεση: την κότα κλέβει μια αλεπού
-προφανώς για να την φάει- και οι φίλοι της τρέχουν να την βοηθήσουν. Στο τέλος, όμως, η συγγραφέας κάνει μια έξυπνη ανατροπή της κλασικής αυτής ιστορίας, για την οποία ωστόσο μας προετοιμάζει σταδιακά με ορισμένες εικονογραφικές λεπτομέρειες.

Η Αρπαγή της κότας είναι μια αλληγορική, πολυεπίπεδη ιστορία για την υπέρβαση των στερεοτύπων (χαρακτήρων, σχέσεων, συμπεριφορών), το δικαίωμα της επιλογής αλλά και τη δύναμη της αγάπης. Σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης, ανατρέπονται τα γνωστά από τα παραμύθια στερεότυπα για τα ζώα που πρωταγωνιστούν:
• Η σχέση αλεπούς-κότας δεν είναι εκείνη θηρευτή-θηράματος αλλά μια σχέση αγάπης.
• Η κότα φαίνεται αρχικά ευάλωτη και άβουλη αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι καθόλου …κουτορνίθι, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη: και άποψη έχει και τολμηρές επιλογές κάνει και ξέρει να τις υπερασπίζεται!
• Η αλεπού, κόντρα επίσης στην κυρίαρχη εικόνα της που την θέλει πονηρή και πεινασμένη να κλέβει κότες για να τις φάει, εδώ την κλέβει από …αγάπη και είναι μαζί της τρυφερή και προστατευτική.
• Η σύνθεση της υπόλοιπης παρέας (αρκούδα, λαγός και κόκορας) είναι επίσης απροσδόκητη και ασυνήθιστη, αν όχι «παράταιρη». Ωστόσο, παρά τις διαφορές τους (σωματικές, διατροφικές, ηθολογικές, βιότοπου) συνυπάρχουν, συνεργάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται. Δείχνουν πίστη στην -παράξενη- φιλία τους (και μεταξύ τους και προς την κότα), ομοψυχία μπροστά στον «κοινό εχθρό», κατανοούν, αποδέχονται και σέβονται την επιλογή της φίλης τους, χωρίς όμως να λείπει και η επιθετικότητα απέναντί της (αναγωγή σε πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα, όπου προβλήματα και διαφορές αμβλύνονται με τη φιλία και την αγάπη, χωρίς να αναιρούνται κατ’ ανάγκην).

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η συγγραφέας θέλει να δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται και τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται μονοδιάστατο και δεδομένο (ιδιαίτερα στον σύγχρονο, ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο). Επιπλέον, κάθε ανατροπή στη ζωή αποτελεί ένα βήμα σε μια πορεία εξέλιξης. Μπορεί να γεννά φόβους και αντιδράσεις αλλά γεννά και νέες προσδοκίες και τελικά δημιουργεί νέες ισορροπίες και νέες σχέσεις.

Το μήνυμα του βιβλίου είναι η αμφισβήτηση των στερεότυπων, η απόρριψη των προκαταλήψεων, η αποδοχή της ετερότητας και η συμφιλίωση με το διαφορετικό, η αντιμετώπιση της ζωής χωρίς φόβο και με πνεύμα ανοιχτό στο διαφορετικό με ό,τι εν δυνάμει αυτό φέρει.

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει κείμενο, το βιβλίο απευθύνεται σε μεγάλο φάσμα ηλικιών: από παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού έως και εφήβους. Κάθε παιδί (ή και έφηβος/έφηβη) θα αποκωδικοποιήσει την ιστορία και το μήνυμά της με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την ηλικία του/της, τη φαντασία, τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις και τις εμπειρίες που έχει.

Εικονογράφηση: Πολύ πλούσια και παραστατική με έμφαση σε λεπτομέρειες (μεικτή τεχνική με χρώμα και μελάνι).

Η εικονογράφος χρησιμοποιεί σε κάθε σαλόνι δύο ή τρία χρώματα αλλά σε πολλούς τόνους αποδίδοντας πολύ ζωντανά τον περιβάλλοντα χώρο. Με τα σχέδια με μαύρο μελάνι αφενός εμπλουτίζει τις εικόνες με εξαιρετικές λεπτομέρειες και αφετέρου αποδίδει τα συναισθήματα των ηρώων (μόνο με λίγες λεπτές γραμμές στα πρόσωπά τους).

Ιδιαίτερα εντυπωσιακές είναι οι σκηνές της καταδίωξης: η απεικόνιση του φυσικού περιβάλλοντος (δάσους, θάλασσας, βουνού, την ημέρα ή τη νύχτα) είναι εξαιρετική ενώ η διάρκεια, η ένταση και η αγωνία αποτυπώνονται τόσο επιτυχημένα που, σε συνδυασμό με την επιμήκη φόρμα του βιβλίου, θυμίζουν …«ταινία δρόμου»!

Αξιοσημείωτη είναι και ύπαρξη πολλών λεπτομερειών που προσφέρονται για ασκήσεις παρατηρητικότητας (π.χ. το περίγραμμα της φάλαινας σχηματίζεται με ψάρια, η διακόσμηση της καλύβας, πουλιά και άλλα ζώα σε διάφορα σημεία των τοπίων, κ.λπ.).
_____________
Αυτό το έξοχο βιβλιαράκι που δεν έχει καθόλου λέξεις και όπου η αφήγηση γίνεται μόνο με τις εικόνες, εκφράζει τόσα όσα καμιά φορά δεν εκφράζονται σε εκδόσεις πολυσέλιδες και πυκνογραμμένες. Ναι, δεν έχει κείμενο η «Αρπαγή της κότας»• έχει όμως χιούμορ και αίσθημα, αισθητικότητα, ευφυΐα. Έχει ανθρωπιά και ανεκτικότητα. (…) Διότι η αγάπη, απ' όπου και αν προέρχεται, είναι σεβαστή και θαυμαστή, και γι' αυτό συνήθως νικά. Διότι το βιβλίο αυτό ακριβώς υπογραμμίζει, μέσα από τις ευφραδείς και ωραιότατες εικόνες του. Γι' αυτό το συνιστούμε θερμά για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας αλλά και για τα μεγαλύτερα. Θα το χαρούν και μετά ίσως συλλογιστούν.
Ελένη Σαραντίτη, "Ελευθεροτυπία"/ "Βιβλιοθήκη", τχ. 579, 20.11.2009

*****
365 ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΙ
Ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, οι πάγοι λιώνουν,
οι πιγκουίνοι της Ανταρκτικής κινδυνεύουν… Μόνον αυτοί;

Ιστορία: Jean-Luc Fromental
Εικονογράφηση: Joelle Jolivet
Μετάφραση: Γεωργία Τσάκωνα
Σελίδες: 46 (24x30 cm), σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-8085-11-4
Τιμή: 14,00 (με ΦΠΑ)

Ηλικίες: 6-106 ετών

Λέξεις κλειδιά: Υπερθέρμανση του πλανήτη, κλιματική αλλαγή, επιπτώσεις και αλλαγές στη ζωή ανθρώπων και ζώων.

Θέμα: Επί ένα χρόνο, κάθε μέρα, ένας άγνωστος αποστολέας στέλνει με κούριερ σε μια οικογένεια (μαζί με ένα έμμετρο αινιγματικό σημείωμα) …έναν πιγκουίνο! Σύνολο 365! Ο πατέρας επιμένει να τους κρατήσουν σίγουρος ότι με τις μαθηματικές του γνώσεις θα τους …ταξινομήσει και θα χωρέσουν όλοι. Πλην όμως η καθημερινή τους ζωή αναστατώνεται και στο τέλος γίνεται βασανιστική και αδιέξοδη. Το μυστήριο της αποστολής αλλά και το πρόβλημά τους λύνει ο θείος τους, ο Εμίλ-Βικτόρ, ένας οικολόγος στρατευμένος στην προστασία των πιγκουίνων του Νότιου Πόλου που απειλούνται με εξαφάνιση από το λιώσιμο των πάγων. Και όταν εκείνος φεύγει και η ηρεμία επανέρχεται στο σπίτι της οικογένειας, το κουδούνι της πόρτας ξαναχτυπά…

Ο συγγραφέας αποδίδει εδώ φόρο τιμής στον Γάλλο ανθρωπολόγο, οικολόγο και εξερευνητή των πόλων Πολ-Εμίλ ΒΙΚΤΟΡ (1907-1995).

Περιεχόμενο: Υπαίτιος της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι κυρίως ο άνθρωπος. Οι πιγκουίνοι της μακρινής Ανταρκτικής αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό θύμα της: οι πάγοι λιώνουν, ο βιότοπός τους (το «σπίτι» τους) καταστρέφεται, βασικές βιοτικές ανάγκες τους δεν ικανοποιούνται (ανεπάρκεια τροφής, συρρίκνωση ζωτικού χώρου, μόλυνση, ανταγωνισμός και συγκρούσεις λόγω της συγκέντρωσης πολλών ατόμων σε περιορισμένο χώρο, κ.λπ.).

Μόνο που ο Νότιος Πόλος είναι πολύ μακριά από εμάς και οι πιγκουίνοι απλώς πουλιά. Μπορούμε να μπούμε στη θέση τους; Μπορεί να έρθει κι η σειρά μας; Κι όταν έρθει, πώς θα είναι η ζωή μας;

Με το εύρημα της ακτιβιστικής δράσης του οικολόγου Εμίλ-Βικτόρ και την έξυπνη πλοκή, ο συγγραφέας αντιστρέφει τους ρόλους και φέρνει τους πιγκουίνους μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Προβάλλει έτσι στην καθημερινότητα της οικογένειας (άρα και την δική μας) εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ήδη ένα απειλούμενο είδος σε βασικούς τομείς της ζωής του ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Συν ένα αποκλειστικά ανθρώπινο: το τεράστιο οικονομικό κόστος της αντιμετώπισης των επιπτώσεων (που εδώ συμβολίζεται με το κόστος διατροφής των πιγκουίνων, στο οποίο η οικογένεια αδυνατεί να ανταπεξέλθει).

Οι ήρωες, όπως οι πιγκουίνοι, αγωνίζονται να προσαρμοστούν στις δραματικές αλλαγές της καθημερινής τους ζωής. Το σπίτι τους (ο «βιότοπός» τους) σιγά-σιγά καταστρέφεται και αναγκάζονται τελικά να το εγκαταλείψουν (ρεβεγιόν στον κήπο). Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής αποκτούν πλέον σαφές περιεχόμενο, γίνονται βίωμα. Τα μακρινά (τοπικά και χρονικά) προβλήματα των ζώων και των άλλων ανθρώπων που πλήττονται ήδη γίνονται και δικά μας. Ενώ η αίσθηση της παντοδυναμίας του ανθρώπου (η στάση του πατέρα) απέναντι στη φύση λόγω γνώσεων και τεχνολογίας (που εδώ υποδηλώνονται με τη σιγουριά του πατέρα για την εξυπνάδα του και τις μαθηματικές του γνώσεις) καταρρέει.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που ενσωματώνει ο συγγραφέας στην αφήγηση είναι οι απλές μαθηματικές πράξεις για τον υπολογισμό και την «αποθήκευση» των πιγκουίνων (με τo σωστό αποτέλεσμα στο κάτω μέρος της σελίδας).

Στην αρχή, οι ήρωες κατορθώνουν να «αποθηκεύσουν» τους πιγκουίνους βρίσκοντας διάφορες λύσεις. Αλλά ο πατέρας παραβλέπει τη δυναμική του προβλήματος που δημιουργείται από την αύξηση του αριθμού τους σε καθημερινή βάση. Με αποτέλεσμα, όταν υπερβαίνουν ένα όριο (τους εκατό), η κατάσταση να γίνει εκτός έλεγχου επηρεάζοντας πλέον και τους γείτονες (ως γείτονες μπορούμε στην πραγματική ζωή να
θεωρήσουμε τα άλλα είδη ζώων και φυτών με τα οποία μοιραζόμαστε τον ίδιο πλανήτη, πολλά από τα οποία απειλούνται πλέον άμεσα με εξαφάνιση). Έντρομος τότε ανακαλύπτει ότι από ένα σημείο και μετά, όσο και να «σπάει το κεφάλι του», λύση δεν υπάρχει πια.

Το μήνυμα του βιβλίου είναι ότι κανείς μας δεν μπορεί να μείνει για πολύ ανεπηρέαστος από την υπερθέρμανση του πλανήτη -που είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και πρόβλημα- ούτε αμέτοχος στην αντιμετώπισή της. Ωστόσο, οι ευαισθησίες και η ανησυχία δεν αρκούν, απαιτείται δράση. «Αν ο κόσμος αγρυπνά, θα νικήσει τελικά», μας λέει ο Εμίλ-Βικτόρ και μας δείχνει έμπρακτα το δρόμο με την ακτιβιστική του πρωτοβουλία, την τόλμη και την αποφασιστικότητά του.

Παράλληλα, μπορούν να συζητηθούν τα εξής θέματα:
- Βασικές οικολογικές έννοιες (υπερθέρμανση, κλιματική αλλαγή, προστασία, απειλούμενα είδη).
- Η Ανταρκτική -η μόνη ακατοίκητη ήπειρος- και η σημασία της (π.χ. ρυθμίζει την θερμική ισορροπία του πλανήτη, διατηρεί το 80% των αποθεμάτων γλυκού νερού, ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα, αποτελεί παγκόσμια κληρονομιά).
- Η ιστορία της εξερεύνησης της Ανταρκτικής και ο οικολογικός ακτιβισμός, με έναυσμα τον Εμίλ-Βικτόρ.
- Οι πιγκουίνοι (το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα εξελικτικής προσαρμογής είδους σε ακραίο περιβάλλον. Σύμβολο της διατήρησης και προστασίας της Ανταρκτικής που αποτελεί ένα αναντικατάστατο παρατηρητήριο για τους επιστήμονες που προσπαθούν να ανασυνθέσουν την ιστορία της Γης και να προβλέψουν το μέλλον της).

Εικονογράφηση: Ιδιαίτερη, με σαφείς αναφορές στην αισθητική της δεκαετίας του ’70 στα χρώματα και στο σχέδιο. Οι εικόνες θυμίζουν περισσότερο γραφιστικό σχεδιασμό, ο δε πιγκουίνος λογότυπο. Οι φόρμες έχουν σαφή περιγράμματα με έξυπνες χιουμοριστικές λεπτομέρειες στα ρούχα, στα έπιπλα, τις συσκευές του σπιτιού, κ.λπ., που συμπληρώνουν οπτικά τον παραλογισμό που βιώνουν οι ήρωες. Οι λεπτομέρειες αυτές και η πυκνή απεικόνιση των πιγκουίνων προσφέρονται επίσης για ασκήσεις παρατηρητικότητας (όπως και ο εντοπισμός του Κρυουλιάρη, του μόνου πιγκουίνου με μπλε ποδαράκια) ενώ τα μικρότερα παιδιά μπορούν να μάθουν να μετρούν (πιγκουίνους, ψάρια, κλπ.) διασκεδάζοντας. Η μεγαλογράμματη γραφή γίνεται για λόγους έμφασης και δίνει έναν παιχνιδιάρικο τόνο στην εικονογράφηση.

Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος χρήσης δύο χρωμάτων (από τα τέσσερα μόνο που χρησιμοποιεί η εικονογράφος): του πορτοκαλί και του μπλε. Το πορτοκαλί παραπέμπει σε πηγή θερμότητας (ήλιος, θέρμανση) και χρησιμοποιείται στα ρούχα των μελών της οικογένειας, τη στολή του κούριερ, τη βέσπα του που εκπέμπει …καυσαέριο, την τηλεόραση, δηλαδή συμβολικά στον άνθρωπο και τα τεχνολογικά δημιουργήματά του, ως κύρια «πηγή» της υπερθέρμανσης της Γης. Το μπλε (μπλε του πάγου) παραπέμπει στους πάγους που αποτελούν τον βιότοπο/«σπίτι» των πιγκουίνων και χρησιμοποιείται στο σπίτι της οικογένειας, υποδηλώνοντας τον επαπειλούμενο κίνδυνο και για τον δικό της «βιότοπο».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για τα σχολεία που επιθυμούν να συζητήσουν στην τάξη το συγκεκριμένο βιβλίο, έχουμε ετοιμάσει συμπληρωματικά ένα μικρό και απλό ερωτηματολόγιο για τα παιδιά, σκοπός του οποίου είναι να καταγραφεί το πώς και σε ποιο βάθος αντιλαμβάνονται τα θέματα στα οποία εστιάζει το βιβλίο. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία λίγο αργότερα -και εφόσον υπάρξει επαρκές δείγμα- ενός παιδικού βιβλίου γνώσεων, με βάση τα συμπεράσματα που θα προκύψουν από την επεξεργασία των απαντήσεων.

*****

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ…;
Τι λέμε στα παιδιά πίσω από τις λέξεις;

Σύλληψη, εικονογράφηση: Δημήτρης Γαλάνης
Σελίδες: 32 (13 x 21 cm), μαλακό εξώφυλλο.
ISBN: 978-960-8085-14-5
Τιμή: 6 ευρώ (με ΦΠΑ)

Πώς «ακούγονται» και «γράφουν» στην ψυχή των παιδιών ορισμένες «φοβέρες» και «απειλές» από αγαπημένα πρόσωπα σε υποστηρικτικά περιβάλλοντα (οικογένεια, σχολείο, φιλίες); Σε εκείνα δηλαδή που πρέπει να καλύπτουν την ανάγκη τους για αποδοχή, ενθάρρυνση και αυτοπεποίθηση;

Mε ευρηματικότητα, χιούμορ και παιγνιώδη διάθεση (αντίβαρο στη σοβαρότητα του θέματος), ο Δημήτρης Γαλάνης δημιουργεί ένα βιβλιαράκι για κάποια λόγια που λέμε οι μεγάλοι στα παιδιά, χωρίς να τα εννοούμε αλλά και χωρίς να τα σκεφτόμαστε. «Λόγια», όμως, «που φοβίζουν, τραυματίζουν, πληγώνουν, που φρενάρουν τις προσπάθειές τους, που κλέβουν τη σιγουριά που χρειάζονται», σε μια ηλικία που είναι αποφασιστικής σημασίας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, τη συναισθηματική τους ασφάλεια και την αυτοεκτίμησή τους.

«Υπερβολές; Για κάποιους, ίσως. Για μένα, όχι», υποστηρίζει ο συγγραφέας. «Γι’ αυτό μου γεννήθηκε η επιθυμία να μοιραστώ τις σκέψεις μου με άλλους γονείς κι όσους κι όσες είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δίπλα τους όταν μεγαλώνουν. Έτσι δημιουργήθηκε αυτό το βιβλιαράκι».

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο εικονοβιβλίο, όπου οι εικόνες δεν διακοσμούν απλώς αλλά συμβάλλουν στη δημιουργία του νοήματος σε συνέργεια με το κείμενο. Κάθε εικόνα οπτικοποιεί την απάντηση του παιδιού στη φοβέρα/απειλή που δέχεται, δημιουργώντας έναν αιφνιδιασμό που προκαλεί το [πικρό] γέλιο. «Απειλών» και «απειλούμενος» γίνονται ταυτόχρονα «πομπός» και «δέκτης» και έτσι αναπτύσσεται ένας σουρεαλιστικός και αφυπνιστικός διάλογος που επιτρέπει διάφορα επίπεδα ανάγνωσης. Εικαστικά αφαιρετικό και με ελάχιστο και απλό λόγο που υπογραμμίζει εύστοχα το μήνυμα, δημιουργεί μια οπτική γλώσσα οικεία στο παιδί που μπορεί να το βοηθήσει να επικοινωνήσει και να εκφραστεί ελεύθερα.

Το βιβλίο είναι δι-ηλικιακό. Απευθύνεται τόσο στους ανήλικους όσο και στους ενήλικους αναγνώστες γιατί μιλά την ίδια στιγμή και στους δύο, αν και απευθύνεται κυρίως στους πρώτους. Κάθε αναγνώστης/αναγνώστρια θα το αποκωδικοποιήσει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την ηλικία του/της, τις εμπειρίες του/της, την ψυχοσύνθεσή του/της, τη συναισθηματική του/της ωριμότητα αλλά και το αν λέει ή δέχεται τη φοβέρα/απειλή.

Και επειδή οι «φοβέρες» και οι «απειλές» (με ή χωρίς εισαγωγικά) αποτελούν ουσιαστικά χειριστική συμπεριφορά και άσκηση ψυχολογικής πίεσης, το βιβλίο αφορά κάθε είδους συναισθηματικές σχέσεις, σε όλες τις ηλικίες και σε όλους τους συνδυασμούς. Για το λόγο αυτό, μπορούν να το διαβάσουν μαζί και να το συζητήσουν γονείς και παιδιά, αδέλφια, συμμαθητές και συμμαθήτριες, εκπαιδευτικοί και μαθητές/μαθήτριες, φίλοι και φίλες, άντρες και γυναίκες, μεγάλοι και μικροί.

Τι λέμε πίσω από τις λέξεις όταν «φοβερίζουμε» και «απειλούμε» τους ανθρώπους που αγαπάμε ή συναναστρεφόμαστε καθημερινά; Το βιβλιαράκι αυτό δεν δίνει απαντήσεις στο ερώτημα που θέτει. Δίνει μόνο ερεθίσματα, αφήνοντας τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες όλων των ηλικιών να οδηγηθούν στην δική τους ερμηνεία και στα δικά τους συμπεράσματα για τις σχέσεις τους με τα αγαπημένα τους πρόσωπα αλλά και με τον εαυτό τους.
______________
- Οι δέκα από τις δεκατέσσερις «φοβέρες» που εικονογραφούνται στο βιβλίο αποτελούν εξελιγμένη εκδοχή των αντίστοιχων αφισών που δημιούργησε ο Δ. Γαλάνης για την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού 2009 (στο πλαίσιο της δράσης «δημιουργικά κύματα» της Ένωσης Γραφιστών Ελλάδος) και επελέγησαν από τον Συνήγορο του Παιδιού για ειδική χρήση.
- Ο Δημήτρης Γαλάνης γεννήθηκε το 1968, στο Άργος, όπου και ζει και εργάζεται ως εικονογράφος και γραφίστας.


Κριτικές:
(…) Το βιβλίο του Δ. Γαλάνη αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για να καταλάβει κανείς είτε τους γονείς είτε τα παιδιά. Παρατηρητικός και καίριος, σταχυολογεί φράσεις από την καθημερινότητά μας και τις αντιπαραβάλει με τις εικόνες που ενδεχομένως δημιουργούνται στο μυαλό των παιδιών όταν τις ακούνε. (…) Έτσι φτιάχνει ένα πρωτότυπο βιβλίο συμπυκνωμένου λόγου σε εικόνα ή και το αντίθετο!
Η ζωγραφιά για ένα μικρό παιδί που ακόμη δεν έχει μάθει να γράφει, αποτελεί ένα είδος γλώσσας, με δικό της λεξιλόγιο και σύνταξη. Κατά μία έννοια αυτό είναι κάτι που και ο Γαλάνης καταφέρνει με επιτυχία μέσω των εικόνων του. Δημιουργεί μια νέα, κοινή “γλώσσα”, μεταξύ ενηλίκων και μη, αναγνωστών του. Η εικονογράφησή του όμως δεν είναι παιδική. Είναι γραφίστικη.
Αφαιρετικό και με χιούμορ, το βιβλίο αφήνει χώρο για σκέψη και την ελευθερία στον αναγνώστη να βρει το δικό του “μπούσουλα” στην επικοινωνία με τα παιδιά.
Μαρία Τζαμπούρα, Γονικό ένστικτο!, www.bookpress.gr, 13.3.2011.




*****

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

ΟΙ ΣΥΜΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΕΟΠΥΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


το παρακάτω link σας μεταφέρει στον ιστότοπο του EOΠΥΥ


https://apps.ika.gr/eFindDoctor/




Επίσης το γραφείο μας με αποκλειστικά δική του πρωτοβουλία παρέχει σημαντικές εκπτώσεις έως και 50% σε ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ ανέργους και φοιτητές

επικοινωνήστε μαζί μας για να σας συστήσουμε ψυχολόγο συμβεβλημένο με ΑΤΠΣΥΤΕ
'via Blog this'

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

unfollow magazine

CATASTROIKA

CATASTROIKA greek teaser trailer from ThePressProject on Vimeo.

CATASTROIKA

CATASTROIKA greek teaser trailer from ThePressProject on Vimeo.

Δωρεάν Τest Παπανικολάου για όλες τις γυναίκες από 15 ετών και άνω,

Δωρεάν Τest Παπανικολάου για όλες τις γυναίκες από 15 ετών και άνω, θα διενεργούνται στα δημόσια και πανεπιστημιακά νοσοκομεία της χώρας που διαθέτουν γυναικολογική κλινική, την τελευταία εβδομάδα του Ιανουαρίου, από 24 έως 31 του μήνα.
SOCIAL




Στόχος του Υπουργείου Υγείας με αυτή την ενέργεια είναι να τονίσει την ανάγκη για προληπτικό έλεγχο και να αφυπνίσει την συνείδηση των γυναικών για τους γυναικολογικούς κινδύνους και τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

«Το τεστ Παπανικολάου είναι μία απλή εξέταση που χρειάζεται λιγότερο από δέκα λεπτά. Το άγχος της καθημερινότητας και η δουλειά συχνά μας αναγκάζουν να αναβάλλουμε για «άλλη μέρα» αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά για μας. Είναι ευκαιρία αυτή την βδομάδα οι γυναίκες σε κάθε περιοχή της Ελλάδας να αφιερώσουν δέκα λεπτά στον εαυτό τους», αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας.

Τα 65 νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα, στα οποία θα μπορούν να απευθύνονται οι γυναίκες για επισκέψεις χωρίς ραντεβού καθ' όλη τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας (24-31/01/11), προκειμένου να κάνουν δωρεάν το τεστ, είναι τα ακόλουθα:

1Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
1 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
2 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΩΝ/ΛΕΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ Ν. ΙΩΝΙΑΣ «Η ΑΓΙΑ ΟΛΓΑ»
3 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ»
4 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ «ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ»
5 ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ » Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ»
6 ΓΕΝΙΚΟ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΗΦΙΣΙΑΣ «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ»

2Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΑΙΓΑΙΟΥ
7 ΓΝ ΠΕΙΡΑΙΑ «ΤΖΑΝΕΙΟ»
8 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΑΤΤΙΚΟΝ»
9 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ «BΟΣΤΑΝΕΙΟ»
10 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ «ΘΡΙΑΣΙΟ»

3Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
11 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
12 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ»
13 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΒΕΡΟΙΑΣ
14 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ
15 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΔΕΣΣΑΣ
16 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
17 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑΟΥΣΑΣ
18 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
19 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
20 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ»
21 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑΣ «ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ»
22 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ «ΕΛΕΝΗ Θ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ»

4Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ
23 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
24 ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ»
25 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΙΛΚΙΣ
26 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
27 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΕΡΡΩΝ
28 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΡΑΜΑΣ
29 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ
30 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ
31 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ «ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ»
32 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ
33 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ, ΕΒΡΟΣ

5Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ & ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
34 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ «ΚΟΥΤΛΙΜΠΑΝΕΙΟ & ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΙΟ»
35 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
36 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΒΟΛΟΥ «ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ»
37 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ
38 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ
39 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΜΦΙΣΣΑΣ, ΦΩΚΙΔΑΣ

6Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ,ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ,ΗΠΕΙΡΟΥ & ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
40 ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
41 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
42 Γ.Ν. ΑΡΓΟΥΣ
43 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
44 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ
45 Γ.Ν. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
46 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
47 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ»
48 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
49 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
50 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΡΤΑΣ
51 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
52 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
53 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ »Γ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ»
54 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
55 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Η ΒΟΗΘΕΙΑ
56 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ «ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ»
57 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ «ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ»
58 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΜΑΛΙΑΔΟΣ
59 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
60 ΓΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ «ΧΑΤΖΗ-ΚΩΣΤΑ»

7Η ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ
61 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
62 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ «ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ – ΠΑΝΑΚΕΙΟ»
63 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ»
64 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ»
65 ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΕΘΥΜΝΗΣ