AddThis Smart Layers

welcome

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Γιατί οι δίαιτες αποτυγχάνουν

Γιατί οι δίαιτες αποτυγχάνουν

Σε ένα ενδιαφέρον της άρθρο η Judith Matz στο τεύχος Ιαν/Φεβρ 2011 του Psychotherapy Networker εξηγεί ότι σε ποσοστό 95% οι δίαιτες που κάνουμε αποτυγχάνουν μακροχρόνια κυρίως γιατί μας κάνουν να μην εμπιστευόμαστε το αίσθημα της πείνας. Εκπαιδευόμαστε να τρώμε όταν και ό,τι πρέπει και όχι όταν πεινάμε και ό,τι χρειαζόμαστε . Μαζί με το αίσθημα της πείνας δυστυχώς χάνουμε και το αίσθημα του κορεσμού με αποτέλεσμα να το παραβιάζουμε ασύστολα.


Τα μωρά και τα πολύ μικρά παιδιά γνωρίζουν πότε και τι χρειάζονται να φάνε αλλά δυστυχώς οι ενήλικες δεν μπορούν να αξιοποιήσουν αυτή την έμφυτη ικανότητα τους και συχνά τα μαθαίνουν να την παραβιάζουν ή να την παραβλέπουν. Επίσης, οι συχνές εναλλαγές μεταξύ καθεστώτος δίαιτας και μη, αποσυντονίζουν συνεχώς τον μεταβολισμό μας.

Η προτεινόμενη εναλλακτική στις δίαιτες είναι αυτό που ονομάζει η συγγραφέας του άρθρου διαισθητική ή συντονισμένη διατροφή (intuitive or attuned eating): μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να επανακτήσουν την φυσική τους ικανότητα να ακολουθούν εσωτερικές σωματικές ενδείξεις σχετικά με το πότε, τι και πόσο να φάνε.

Φυσικά υπάρχουν και ψυχολογικοί μηχανισμοί που μας ωθούν στο υπερβολικό φαγητό ή σε εξαντλητικές νηστείες. Οι δίαιτες συχνά βασίζονται στην στέρηση και στην ντροπή. Πολλές φορές ωστόσο οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές σε ένα συναισθηματικό επίπεδο είναι ήδη στερημένοι, πολλές φορές παραβιασμένοι, κατατρύχονται από έντονα συναισθήματα ενοχής, ντροπής συχνά και τάσεις αυτοτιμωρίας. Κάποιες φορές χρησιμοποιούν την υπερφαγία ή την αποστέρηση ως μηχανισμούς ρύθμισης των συναισθημάτων τους.

Η Liza Ferentz στο ίδιο περιοδικό σε ένα άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «It’s not about the food» επισημαίνει ότι το πρόβλημα των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν διατροφικές διαταραχές δεν αφορά το φαγητό. Προτείνει ότι είναι πιο χρήσιμο για την θεραπευτική σχέση να αναρωτηθεί ο ψυχοθεραπευτής με ποιο τρόπο η προβληματική σχέση του θεραπευόμενου με το φαγητό μπορεί να είναι μια παράδοξη έως και «ευφυής λύση» σε κάποια εσωτερικευμένη σύγκρουση που αντιμετωπίζει. Η διερεύνηση του νοήματος και της λειτουργίας της διατροφικά προβληματικής συμπεριφοράς είναι πολύ πιο ελπιδοφόρα από την προσπάθεια εξωτερικού ελέγχου αυτής της συμπεριφοράς. Το παράδειγμα μιας 35χρονης με ανορεκτικά συμπτώματα χρησιμοποιείται από την συγγραφέα του άρθρου για να αναδείξει την εσωτερική λογική της διατροφικής διαταραχής που μπορεί να έχει πολλαπλά στρώματα νοήματος: ανάκτηση του ελέγχου και συγκαλυμμένος θυμός, αυτομομφή και αυτοτιμωρία, προστασία από περαιτέρω κακοποίηση ή ψυχολογικό τραυματισμό κά.

Οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας και οι ψυχοθεραπευτές στη φάση της αρχικής αξιολόγησης του πελάτη τους συνίσταται να διερευνούν και την σχέση του με την διατροφή ακόμη και όταν το δηλωμένο του αίτημα δεν είναι καταρχήν σχετικό.

απο το http://www.christosziouvas.gr/ziouvasblog/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CF%85%CE%B3%CF%87%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD

Δεν υπάρχουν σχόλια: